Co tak tu cicho?

W styczniu odwiedziłam Żuławski Park Historyczny, gdzie przepytałam Łukasza Kępskiego (na zdjęciu poniżej) o żuławskie mity i niejasności. Materiał jest obszerny i zaiste ciekawy 🙂 Jeszcze w lutym kontynuowałam transkrypcję i część nagrań już mam spisaną i nieco ułożoną. Niestety moje działania w marcu całkowicie zastopował nagły bardzo zły stan zdrowia. Jednak nie będę tu pisać cóż takiego się wydarzyło. W każdym razie jeśli chodzi o bloga i wywiad z Łukaszem, to zalecam uzbrojenie się w cierpliwość 🙂

Dziękuję i zdrowia Wam i sobie życzę:)

Marta Antonina

Kawa w muzeum. Przed wywiadem z Łukaszem Kępskim.

---

Retro sesja na starym poddaszu

Druga profesjonalna sesją zdjęciowa w moim życiu już za mną. I znowu na Żuławach i znowu w starych wnętrzach. Tym razem nie w wiatraku tylko w drewnianym domu, wyjętym jakby z bajki.
Inna przestrzeń, nowe doświadczenie, bo za aparatami stanęły dwie kobiety z „Małego Atelier”. A wspomnienia? Nie do zastąpienia!

---

---

Weekend z przyjaciółką na wsi i poważna rozmowa o zmianach.

Gdy zimno, wieje i pada to najlepiej zaszyć się w ciepłym, przytulnym domu na wsi. Usiąść przy oknie i spoglądać na kołyszące się drzewa. Słuchać jak dmie wiatr. A potem wypić kawę i poważnie porozmawiać o decyzjach i zmianach.

Fot. To się nie uuuda!!!

---

---

Ja, Żuławianka. Miesiąc miodowy z Nowym Stawem.

Zrobiłam to! Przeprowadziłam się na Żuławy! Od 01.09.2023 jestem Nowostawianką, jestem Żuławianką! I wcale długo się nie zastanawiałam. Od decyzji do finalizacji minął miesiąc z hakiem. Przeprowadzka była intensywnym czasem, w którym pomogli mi moi bliscy. Wrzesień w Nowym Stawie okazał się jeszcze bardziej szalony. Działo się tak wiele, że ciężko to ogarnąć;). Zresztą sami zobaczcie jak wspominam ten wyjątkowy czas :). To był miesiąc miodowy z Nowym Stawem 😉

---

Pasieka jak z bajki

Zajrzałam tam bez planowania, od tak, zajechałam Żuławką w trakcie wycieczki rowerowej. 

Wkroczyłam do bajkowej krainy z drewnianymi domkami – każdy inny, każdy kolorowo-pastelowy.

---

Nowa Muzyka Żuławska – Cyprian Amadeusz Wieczorkowski

Czy wiesz, że w skład niematerialnego dziedzictwa kulturowego wchodzi muzyka czy lokalny folklor? Tylko… z Żuławami jest inaczej. Tu, nie dość, że region był wielokulturowy to jeszcze wielka ucieczka dawnych mieszkańców (roku 1945) postawiła grubą kreskę między tym co wcześniej, a tym co później. Lokalni historycy i pasjonaci odkrywają niektóre elementy dziedzictwa z lat przedwojennych – np. kulinaria i przepisy. Ale co z muzyką? Tego tu brakowało. Dlatego została ona stworzona, stawiając Żuławy na pierwszym i każdym kolejnym miejscu. Jak Żuławy przełożono na muzykę? Jak brzmi stary dom? I o co chodzi z albumem „Nowa Muzyka Żuławska”?

Zapraszam do wywiadu z Cyprianem Amadeuszem Wieczorkowskim z grupy  producenckiej „Lud Hauza”.

 

---

Wiosna ;)

W oczekiwaniu na kolejny wpis (a ten będzie o żuławskiej muzyce), zapraszam do lektury „poezji znad rowu” 😉 Czyli wiosna uderzyła do głowy 😉 

Dziś Żuławy eksploruję,
gdzie szumi nad rowem wierzba.
Ja tu rowerem kołuję
i kręcę się jakbym miała świerzba 😉

 

 

A muzyczny wpis już niebawem! 

---

 

U Franka na gospodarstwie

To będzie opowieść o Franku, który jako najmłodszy z rodzeństwa został na gospodarstwie. Poniemieckim. Od urodzenia żyje przedwojennym domu. Przebywanie w tym miejscu sprawiło, że zaciekawiła go lokalna historia. Ale ta opowieść to nie tylko wątki przedwojenne, to też na zawsze splecione z tym miejscem losy osadników. Historie trudne, przemilczane, ale czasami też zabawne.

Franek mówi o sobie „chłop małorolny”. Interesuje się wieloma tematami i wiele potrafi, wszak dorastał w czasach PRL-u. Ma smykałkę do „tego, śmego i jeszcze czegoś innego” –  tak tajemniczo wymienia swe umiejętności. A gdy próbuję coś więcej wyciągnąć z Franka, słyszę w odpowiedzi:  „Berlin Zachodni, Berlin Zachodni. Tu stoi Polak co drugi chodnik”. Znamy się jednak już kilka dobrych lat, więc wiem, że historie popłyną szerokim strumieniem – tak jak Wisła przez żuławską równinę.

Siedzimy na tarasie, zajadamy lokalne wypieki, rozmawiamy, a obok dyktafon rejestruje naszą luźną rozmowę. Poznajcie Franka i jego opowieść o starym domu, mieszkańcach i o wsi, która niepozorna, skrywa wiele ciekawostek.

 

Sesja zdjęciowa w wiatraku – fot. Szymon Kwiatkowski

To może zacznę od końca: miałam prawdziwą sesję zdjęciową! I mimo iż jej autor – Szymon Kwiatkowski – człowiek wielu pasji i talentów –  już wcześniej mi to sugerował, ja nie byłam przekonana. Z czasem jednak zmieniłam zdanie. A jak już robić sesję na Żuławach, to w istotnym dla mnie miejscu.

Przyznam Wam, że gdzieś tam po cichu marzyłam o klimatycznych zdjęciach w wiatraku w Palczewie – właśnie i przede wszystkim tutaj. Bo to nie tylko wizytówka Żuław i istotna składowa mojej pasji, ale to miejsce z którym związana jestem emocjonalnie, szczególnie w ostatnim czasie. Ten wiatrak jest mi bliski i czuję się w nim trochę jak u siebie.

Marzyłam o zdjęciach, ale nie takich rozczochranych, gdy jechałam wcześniej rowerem. Nie takich, gdzie wyglądam „praktycznie” 😉 czyli adekwatnie do okoliczności: wygodna odzież, obłocone buty. Nie myślałam jednak, że będę miała możliwość doświadczyć prawdziwej sesji fotograficznej.

 

Wiatrak w Palczewie i nowy właściciel / Filip Gawliński – wywiad

Z roku na rok był w coraz gorszym stanie. Z podmurówki wypadały cegły, a śmigi zanikały nie wiadomo kiedy. Największa wizytówka Żuław przegrywała z czasem i z wolna odchodziła. Wszyscy tylko obserwowali ten stopniowy destrukt, ale nikt nie miał pomysłu ani środków. Bo kupić wiatrak to jedno, ale wyremontować go to już znacznie poważniejsze przedsięwzięcie. I nagle zjawił się Filip Gawliński, charyzmatyczna postać z Żuław obok której nie da się przejść obojętnie. W listopadzie 2021 stał się nowym właścicielem wiatraka w Palczewie. I tak oto rozpoczęła się dalsza historia tego miejsca.